Ho Chi Minh staat in Vietnam nog steeds op zijn voetstuk. Op elke school hangt boven de ingang een foto van de man met een meisje in schooluniform. Op rotondes staat in het midden een tank op een verhoging. Veel rode vlaggen met een gele ster en rode vlaggen met gele hamers en sikkels en hoogstaande staaltjes anti-VS propaganda. Ondanks dit alls zijn Vietnamezen keiharde handelaren. Over elke prijs wordt met een glimlach en veel toneelspel onderhandeld.

Op de markten is alles te krijgen. Veel vers fruit en groenten, vlees en vis. Beesten worden ter plekke geslacht en schoongemaakt. Dierenactivisten zouden op hun achterste benen staan bij het zien van de hoeveelheid levende varkens en kippen, die met de poten omhoog op een brommer worden gebonden. Overal op straat wordt gegeten. Pho (noodelsoep), rijstgerechten en alles wat gefrituurd kan worden. Ook de koffie nooit ver weg. Op elke straathoek is wel een tentje te vinden met lage plastic stoeltjes, waar mannen koffie zitten te drinken. Meestal in combinatie met groene thee. Het is en blijft Azie.

Ook in Vietnam is het verkeer totale waanzin. De ontelbare scootertjes in Saigon en Hanoi rijden kris kras door elkaar heen. In de ochtend en de middag slingeren scholieren met witte blousjes en rode dasjes op hun fietsen in lange slierten overal tussendoor. Op de weg telt het recht van de grootste. Chauffeurs lijken erop te vertrouwen dat zolang ze toeteren de ander wel zal uitwijken, ook al zitten ze zelf op de verkeerde weghelft. Getoeterd wordt er dan ook constant.
Dat het niet altijd goed gaat, is geen verrassing. In een poging om een brommer te ontwijken, belande het busje waar ik in zat in de greppel. Mijn Vietnameese medepassagiers deden alsof dit de normaalste zaak van de wereld was. Geen gegil of andere hysterische uitlatingen. Iedereen klom naar buiten en ging rustig langs de kant van de weg zitten. Binnen een paar minuten stonden er allemaal ramptoeristen om de bus. Iedereen stond gezellig te praten, te kijken en te wijzen. Het zal wel het hoogtepunt van de dag zijn geweest. Na een uur kwam er een truck langs, die het busje weer op de weg trok. Daarna konden we weer verder. Een verrandering in rijstijl was helaas niet op te merken.

Vietnameese vrouwen kennen vier soorten hoofdbedekking. Het punthoedje van stro, de sjaal, het helmpje en de katoenen zonnehoed met brede rand. Combineren is geen probleem en lijkt juist de voorkeur te hebben. Voorbeeld 1: een helmpje met daarop een punthoedje, eventueel met een sjaal eroverheen om het geheel op zijn plek te houden. Voorbeeld 2: een zonnehoed emt daarover een helmpje, waardoor de rand vreemd langs het hoofd wordt gevouwen. Laat je fantasie de vrije loop, geen samenstelling is hier vreemd.

Vier weken is te kort voor een land zo groot en divers als Vietnam. Aangekomen in de Mekongdelta. Vlak land, veel eilanden en nog meer water. Op de drijvende markt in Cantho worden alle goederen verkocht vanaf boten. 's Ochtends vroeg opgestaan om vanaf een klein bootje het ontbijt bij elkaar te scharrelen. Daarna naar Ben Tre. De stad is volgens mijn reisgids bekend om zijn kokosnootsnoepjes. In de stad leken alle hotels volgeboekt in verband met een conferentie van de communistische partij. Gelukkig kwam ik een aardig Vietnamees meisje tegen, dat me naar een hotel bracht waar nog wel vrije kamers waren. Vervolgens nam ze me mee naar haar favoriete restaurantje en de volgende morgen ben ik bij haar moeder koffie gaan drinken. De kokosnootsnoepjes waren overgens niet te vreten. Daarna naar Saigon, een gigantische en drukke stad. Pure chaos. Het is er geen moment stil. Verkopens die zonnebrillen, boeken, kranten en aanstekers proberen te verkopen. In Mui Ne heerlijk in de zon aan het strand gelegen. Naar zandduinen geweest, die zo groot zijn dat ik me in de woestijn waande. Vanaf de kust naar de bergen, Dalat, Buon Ma Thuot en Pleiku, en weer terug naar de kust. Hoi An is een oude havenstad met prachtige oude huisjes en smalle straatjes. Ondanks de hordes toeristen, zeer de moeite waard. Hue heeft een mooie oude binnenstad. Gefietst door het platteland rondom Ninh Binh. Tussen de rijstvelden steken de karstbergen als eilandjes uit het verder vlakke land. In roeibootjes varen mensen tussen de bergen en velden door. Van Halongcity naar Cat Ba eiland, met de boot door Halongbay. Op de kade krioelde het van de toeristen, die arriveerden in grote tourbussen. Daartussendoor liepen gelikte Vietnameese jongens gestressd rond te rennen om iedereen op op de boten te krijgen. Eenmaal op het water was het verrassend rustig. De karstbergen die uit het water steken zien er mysterieus uit. In de noorden in de Tonkineese Alpen naar Sapa en Bac Ha geweest. De rijstterrassen zijn prachtig. Het lijkt alsof iemand met een pennetje hele fijne lijntjes op de bergen heeft getekend. Als de zon erop schijnt lijken de natte velden van zilver. Ertussendoor lopen waterbuffels, kippen, eenden en hele kleine biggetjes. Veel mensen dragen nog traditionele kleding, met gekleurde doeken en veel sieraden.
Hanoi is Azie op zijn best. Er wordt op straat geleeft. Overal zijn kleine winkeltjes. Vaak liggen winkels met dezelfde goederen bij elkaar. Zo is er een electronicawijk, een cd-straat, een schoenenstraat, een gereedschapsstraat een pindastraat, een sanitairstraat, enzovoort.

Morgen is mijn laatste dag in Vietnam. Voor mijn gevoel gaat de tijd steeds sneller. Nog 10 dagen Thailand en dan alweer naar huis.

Tot snel! karien