Na ons brommeravontuurtje hebben we de bus genomen van Ventiane naar Pakse. Een stad in het zuiden van Laos. We zijn naar de Tad Fan watervallen geweest. Gelukkig hing er in een vlakbij gelegen restaurantje een poster van hoe ze eruit zien, want een moesonbui en veel mist belette ons het zicht totaal.

Van Pakse naar Don Det en Don Khone. Twee tropische eilandjes midden in de Mekongdelta op de grens van Laos en Cambodja. Een klein paradijsje. Groene rijstvelden, bossen, hutjes van stro en hout langs het water en natuurlijk het bijbehoordende zweet weer. Op twee Aziaatische fietsjes (dat betekend te klein, krakkemikkig en met het onvermijdelijke mandje voorop) zijn we over de eilanden gefietst. De paden zijn allemaal onverhard en daardoor één grote 4x4 waardige modderpoel. De Mekong is in het regenseizoen één grote kolkende bruine rivier, die er machtig uitziet. Weer terug van de fietstocht konden we uitrusten en een boekje lezen in onze eigen hangmatjes met een groot glas koude lemonjuice in de hand. Wat een leven.

Nu zitten we in Siem Riep. Onze eerste stop in Cambodja. Natuurlijk de beroemde tempels van Ankor bezocht. Indrukwekkend dat moet gezegd. De tempels zijn ongeloofelijk groot (en het hele gebied is 400 m2), het zijn er ongeloofelijk veel (287) en ze zijn ongelooflijk oud (9e tot 14e eeuw). Sommige zijn redelijk gerenoveerd, andere nog overwoekerd door bomen en planten. Ondanks dat alle reisgidsen vermelden dat je in Ankor met gemak een week rond kunt lopen zonder dat het gaat vervelen, zijn wij na twee dagen toch uitgetempeld en dus gaan we morgen naar Phnom Pehn.

Foto's plaatsen wil niet lukken vandaag. Volgende keer beter.

Liefs, karien en maartje