St Petersburg: uniformen en naaldhakken

Aangekomen in Rusland. Zodra je de grens overkomt is het duidelijk dat Russen gek zijn op uniformen. Elke ambtenaar lijkt er eentje te dragen. Om in aanmerking te komen moet je een man zijn, of er op zijn mist op lijken, en heel nors kunnen kijken. Verder geldt: hoe groter de pet hoe beter. Vooral jonge jongens lijken soms in hun pak en onder hun pet te verdrinken. Dat ziet er nogal lachwekkend uit, maar hun moeder zal wel trots zijn.

Om precies te zijn ben ik in St Petersburg. Wat een stad. Met de metro gaan vind ik al een hele belevenis. De metro ligt erg diep. Waardoor je vrij lang op een overvolle roltrap staat. De stations en de treinen zien er anthiek en romantisch uit. Al doen de reclameborden wel een beetje af aan de sfeer. Vrouwen op torenhoge naaldhakken lopen elegant en vliegensvlug voorbij. Ondanks dat de stoepjes soms er hobbelig zijn. Ongeloofelijk. Dan voel ik me op mijn gympen toch weer behoorlijk lomp.

Er staan in de stad zoveel mooie en grote gebouwen, dat de meeste eigenlijk niet eens meer opvallen. Ik heb de St Isaac's kathedraal beklomen. Op de top een mooi uitzicht over de stad. Gisteren ben ik naar de Hermitage geweest. Het gebouw en de zalen zijn schitterend. Soms zelfs een beetje te en oogt het wat kitscherig door de grote hoeveelheden goud. Van maat houden hadden ze blijkbaar niet gehoord. Je loopt van de ene zaal vol kunstwerken de andere in en dat gaat maar door en dat gaat maar door. Totdat mijn hoofd zo vol zat en ik alleen nog maar naar buiten wilde.

Vanavond vertrek ik hier weer en ga ik met de nachttrein naar Moskou.

Liefs, karien

Warschau: altijd blijven lachen

Twee dagen rondgelopen in Warschau. Overal in de stad liggen bloemen en staan kaarsjes als aandenken aan de mensen die omkwamen bij de vliegtuigcrash op 10 april bij Smolensk. Er hangen grote posters met foto's van de verongelukten, waarbij regelmatig wordt stilgestaan. Op een kerkplein was op een tweetal grote schermen een uitvaartdienst te volgen. Het was er druk. Mensen sjouwden met grote bloemstukken. Veel uiterlijk vertoon en macherende groepen in protserige legeruniformen. Al met al maakte het toch een wat rommelige indruk. Wegwerkers gingen gewoon door en andere mensen liepen langs zonder op of om te kijken. Toen ik een vrouw vroeg wie er begraven werd, haalde ze haar schouders op. Ze vertelde dat er nu elke dag een grote dienst is en dat ze het niet meer bijhield. Het lijkt veel mensen weinig meer te interesseren.

Watook opvalt is de grote hoeveelheid jonge vrouwen die achter gloednieuwe kinderwagens door parkjes lopen. In diezelfde parkjes lijken vooral oudere mannetjes en vrouwtjes het bijzonder leuk te vinden om tegen me aan te praten. Dat ik er geen woord van versta, lijkt ze niet te deren. In vloeiend Pools kletsen ze er op los. Gelukkig blijven ze er bij lachen, dus lach ik maar terug.

Vanavond vertrek ik weer en ga ik naar Vilnius.

Groetjes, karien

Eerste stop: Berlijn

De kop is eraf. Gisteren toen de trein vertrok en ik werd uitgezwaaid, wist ik niet of ik het nog wel leuk vond om te gaan. Waarom wilde ik dit ook alweer? Gelukkig was dat gevoel voor Gouda alweer verdwenen en had ik er weer zin in.

Op het station van Berlijn was het erg druk. Alle gestrande reizigers die niet naar huis konden vliegen, probeerde wanhopig aan een treinkaartje te komen. De rij voor de balie was daardoor zo mogelijk nog langer dan die voor de Chineese ambassade afgelopen maandag. En ja, die was erg lang.

Vandaag heerlijk in de zon en op de fiets Berlijn verkend. Omdat ik hier voor het eerst ben, betekende dat vooral een rondje hotspots. Ik ben naar de Reichstag (bijzonder), Checkpoint Charlie (toeristische bende), het mauwermuseum (interessant), de Brandenburger Tor (met vreselijke zilverkleurige levende standbeeld soldaten) en het hollocoust monument (erg indrukwekkend en mooi!) geweest.

Die fiets is goed bevallen, dus ik heb besloten om die nog even te houden. Maandag ga ik verder naar Warschau.

Groetjes, karien

Bijna weg

Spullen inpakken, mijn laatste visum ophalen, nog drie nachtjes slapen en dan vertrek ik vrijdag met de trein richting China. De eerste stop is in Berlijn. Ik ben zelf in ieder geval erg benieuwd hoe het zal zijn en probeer jullie via deze weg op de hoogte te houden.

Tot ooit, karien